چرا كوفيان به جنگ حسين ( ع ) رفتند ؟
علت اينكه كوفيان در عين علاقه به حسين ( ع ) میجنگيدند يكی رعب و
ترس بود كه از زمان زياد و معاويه ترسيده بودند و خود عبيدالله هم با
كشتن ميثم و رشيد و مسلم و هانی آنها را مرعوب كرده بود ، و به عبارت
ديگر مردم از زن و مرد مستسبع و اراده باخته شده بودند ، نمیتوانستند
مطابق عقل خودشان تصميم بگيرند . در ايام كربلا هم يك جندی را كه كندی
میكرد گردن زد ، ديگران كار خود را فهميدند . ديگری حرص و طمع به مال و
جاه دنيا بود مثل خود عمر سعد كه او گرفتار عذاب وجدان بود و میگفت :
فوالله ما ادری و انی لحائر افكر فی امری ( 1 ) . . . عبيدالله زياد بن
محض ورود به كوفه عرفا را خواست و گفت اگر مخالفی در يكی از عرافهها
موجود باشد او را از عطا اسقاط میكنم .
عامر بن مجمع عبيدی ( يا مجمع بن عامر ) گفت : اما
رؤساؤهم فقد اعظمت رشوتهم و ملئت غرائرهم